بررسی اثرات مزمن عصاره هیدروالکلی برگ گیاه گزنه در بازسازی سلول های بتا موش های صحرایی هیپرگلیسمیک ناشی از استرپتوزوتوسین

مقدمه و هدف : گزنه در طب سنتی ایران به عنوان یک داروی کاهنده گلوکز خون معرفی شده است. گزارش های علمی متناقضی در خصوص اثر کاهنده گلوکز خون توسط گیاه گزنه وجود دارد.   هدف : این مطالعه به منظور تعیین اثرات مزمن عصاره هیدروالکلی برگ گیاه گزنه بر گلوکز و بر روی بازسازی سلول های بتا پانکراس موش های صحرایی هیپرگلیسمیک توسط استرپتوزوتوسین انجام شد.   روش بررسی : موش های صحرایی ویستار به سه گروه ده تایی شاهد، هیپرگلیسمیک و هیپرگلیسمیک با تجویز گزنه مصرف گزنه تقسیم شدند. به حیوانات گروه های درمانی میزان mg/kg 100 عصاره گزنه از طریق داخل صفاقی روزانه به مدت چهار هفته تزریق شد. میزان گلوکز خون در هفته اول، سوم و پنجم با استفاده از گلوکومتر اندازه گیری شد. همچنین با استفاده از بیهوشی، پانکراس موش های صحرایی ها تخلیه و با استفاده از متد هیستولوژیک سلول های بتا جزایر لانگرهانس شمارش گردید.   یافته ها : میانگین میزان گلوکز خون در پایان هفته پنجم در گروه دیابتی در مقایسه با گروه دریافت کننده گزنه به نسبت معنی داری کمتر بود (2/24 ± 8/253 در برابر 1/28 ± 2/356). درصد سلول های بتا جزایر لانگرهانس گروه شاهد 6/73 درصد، در گروه دیابتی 3/1 درصد و در گروه دیابتی با مصرف گزنه 9/1 درصد بود. نتیجه گیری : عصاره گزنه در مصرف مزمن فاقد اثرات هیپوگلیسمی و بازسازی کننده سلول های بتا در موش های صحرایی هیپرگلیسمیک شده با استرپتوزوتوسین می باشد.